کم

کم . [ ک ِ ] (موصول + ضمیر) که مرا. که به من . (فرهنگ فارسی معین ) مخفف که ام . که مرا. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
بنگه از آن گزیده ام این کازه
کم عیش نیک و دخل بی اندازه

رودکی (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

معذورم داریت کم اندوه ۞ وَغیش است
اندوه وغیش من از آن جعد و غیش است .

رودکی (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

نو عاشقم و از همه خوبان زمانه
دخشم به تو است ارچه نه کم خوب بود حال .

فرالاوی (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

ای ترک به حرمت مسلمانی
کم بیش به وعده ها نبخسانی .

معروفی .

دل برد و چون بدانست کم کرد ناشکیبا
بگریخت تا چنینم آشفته کرد و شیدا.

دقیقی .

برآن سان روم کم تو فرمان دهی
تو شاه جهانداری و من رهی .

فردوسی .

که رستم منم کم مماناد نام
نشیناد بر ماتمم پورسام .

فردوسی

به راهی روم کم تو فرمان دهی
نیاید ز فرمان تو جز بهی .

فردوسی

جایزه خواهم یکی کم بدهی اندکی
گر ندهی بی شکی ز ایزد خواهم عیاذ.

منوچهری .

گفت کم دوش پیام آمده از زردشت
که دگر باره بباید همگی را کشت .

منوچهری .

گفت کم صبرنمانده ست در این فرقت بیش .

منوچهری .

خداوندی و بر من پادشایی
توانی کم عقوبتها نمایی .

(ویس و رامین ص 313).

از او مر مرا هست فرمان روا
که جفت آن گزینم کم آیدهوا.

اسدی .

برآمد سالیان چند کم کار
نبود اندر جهان جز خواب و جز خور.

ناصرخسرو.

مرد آن است که چون مرد ورا بیند
گوید ای کاش کم این صاحب غارستی .

ناصرخسرو.

گفت که از دست بند عشق تو جستم
کم خط آزادی از عذار برآمد

سوزنی .

نه چنان مفتقرم کم نظری سیر کند
یا چنان تشنه که جیحون بنشاند آزم .

سعدی .

مستغرق یادت آن چنانم
کم هستی خویش شد فراموش .

سعدی .

زهی سعادت من کم تو آمدی به سلام
خوش آمدی و علیک السلام والا کرام .

سعدی .

|| در مثال ذیل ، مرکب از که و م به معنی که من است و کم شنود یعنی که شنودم . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
پدر گفت یکّی روان خواه بود
به کویی فروشد چنان کم شنود
همی دربدرخشک نان باز جست
مر او را همان پیشه بود از نخست .

ابوشکور (یادداشت ایضاً).

دل شاه ترکان چنان کم شنود
همیشه به رنج از پی آز بود.

(شاهنامه چ دبیرسیاقی ج 3 ص 993).