پارسا

پارسا به معنای پارسی (یا ایرانی) نیست. پارسی (که شما آن را با ایرانی مترادف گرفته اید!)، نام قومی است یعنی منسوب به قوم پارس و خود واژۀ پارس از ریشۀ پَرَسوه به معنای کناری، پهلو و سرزمین مجاور. پارسا از ریشه ای دیگر است که در پهلوی به صورت /پَهریز/ آمده
و در فارسی کنونی به صورت /پَرهیز/ درآمده و در زبان کُردی هم هنوز به صورت /پارێز/ و /پیەرێز/ استفاده می شود. پسوند /ا/ در فارسی فاعل می سازد و از این دست است: رسا (رساننده)، گویا (گوینده)، شنوا (شنونده) و الخ. بنابراین پارسا یک اسم فاعل است به معنای پرهیزکننده
یا پرهیزگار. در حالی که پارسی از پارس+ی درست شده که پسوند /ی/ صفت نسبی می سازد (و نه اسم فاعل) و بنابراین معنای آن می شود منسوب به قوم پارس. این دو کلمه یکی نیستند و یک ریشه هم ندارند.