ارض
نویسه گردانی:
ʼRḌ
این واژه از اساس پارسى و پهلوى ست و تازیان (اربان) آن را از واژه پهلوىِ آرتا Arta برداشته اند و معرب نموده و ساخته اند: الأرض أراضى تأریض و ... !!! واژه ى آریایى-پهلوىِ آرتا Arta همریشه واژه Earth در انگلیسى و واژه Erde در آلمانى ست. همتایان آن در پارسى
اینهاست: زمین Zamin ، ویچ-ویز Vich-Viz (پهلوى: سرزمین،زمین - ایرانویچ/ایرانویز : ایران زمین) ، بامیه Bamih (پهلوى: زمین) ، بوم Bum (پهلوى: زمین ، سرزمین ، محل) ، بومیم Bumim (پهلوى: زمین) ، دستگرد Dastgerd (پهلوى: دستگیرْدْ : مِلک ، زمین ) ، دَهْیو Dahyu (پهلوى
: زمین ، ناحیه ، سرزمین) ، زمیک-زمیگ-ژمیک - دمیک Zamik -Zamig-Zhamik-Damik (پهلوى: خاک ، زمین) ، زام Zaam (پهلوى: زمین ، کره زمین) ، لِکا Leka (پهلوى: زمین ، سرزمین ، اقلیم) ، دیهْ Dih (پهلوى: زمین ، مملکت ، روستا ، آبادى)
واژه های همانند
۹۵ مورد، زمان جستجو: ۰.۳۶ ثانیه
ارض . [ اَ ] (ع اِ) زمین . (منتهی الأرب ). زمی . غبرا. ام ّآدم . ام صبّار. ام عبید. ام کفاة. ابن حلاوة. || خاک . وآن مؤنث و اسم جنس است . (م...
ارض . [ اَ ] (ع مص ) گیاهناک شدن زمین . || زکام گرفتن . مزکوم ، زکام زده شدن . || موریانه زدن (چوب ). ریونجه خورده شدن چوب . (تاج المصادر...
ارض . [ اَ رَ ] (ع اِ) خوره . واحد آن : ارضة. (مهذب الاسماء). موریانه . ریونجه .
ارض . [ اَ رَض ض ] (ع ص ) نشسته که از جای نجنبد. (منتهی الأرب ).
عارض .[ رِ ] (ع ص ) عرض دهنده ٔ لشکر. شمارکننده ٔ لشکر. بخشی فوج یا سالار فوج . (غیاث اللغات ) (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). آنکه...
عارض . [ رِ ] (اِخ ) نام شاعری است اصفهانی . مؤلف مجمع الفصحاء درباره ٔ وی نویسد: نامش آقابابا و شغلش پاره دوزی بود. و طبع خوشی داشته و از ا...
عارض /'ārez/ ۱. عارضه ، گوسال، پشمک/////////////////////////////////////////////////////////////////////// ور خو پَروانه دَهَد دَر فراغ سالی جُز ان را...
این واژه امروزه در زبان فارسی به معنی 1 ـعرض کننده . 2 - سالار، لشکر و سپاه . ۳ - شکایت کننده ، شاکی . ۴ - چهره ، رخسار. به کار نمی رود و به معنی پیشا...
اهل ارض. (عربی) ساکنان کرۀ خاکی، مردم روی زمین، مردم. رجوع شود به «اهل» و «ارض».
ارض نو. [اَ ض ِ ن َ ] (اِخ ) موضعی است در مشرق تربت حیدریه .