مسجد

این واژه از اساس پارسى و پهلوى ست و تازیان (اربان) آن را از واژه پهلوى مَزْگِت Mazget (در کردى میزگَت-میزگیت Mizgit-Mizgat) برداشته و معرب نموده و ساخته اند: المسجد ... برخلاف چیزى که غالب مردم فکر میکنند این واژه از ریشه سَجَدَ نیست بلکه کاملاً برعکس
، تازیان (اربان) وقتى این واژه را گرفته و مسجد را ساختند آن را بر وزن مَفعِل تصور کردند و ریشه س.ج.د را از آن بیرون کشیدند و ساخته اند: مسجد ، مساجد، سجدة ، سجود ، سجّاد ، ساجد ، أسجدَ إسجاد ، سواجد ، سَجَدَ یسجدُ و ...!!!!! دیگر همتایان این واژه در پارسى
اینهاست: اَسْپادانا Aspadana (پهلوى: پرستشگاه ، عبادتگاه ، سجده گاه) ، کَرتَکمان Kartakman (پهلوى: پرستشگاه، معبد ، محل سجود) ، پرستشگاه Parasteshgah - پرستشکده Parasteshkadeh ، ستایشگاه Setayeshgah - ستایشکدهSetayeshkadeh ، یَزِشگاه-یسناگاه Yazeshgah - Yasnagah
(پیشنهادى: جاى ستایش ، جاى عبادت، عبادتگاه) ، شیدونگاه Shidungah (پهلوى: شیتون کاس : شیتون/شیدون(شیتونتن: عبادت کردن، پرستش کردن) + گاه: عبادتگاه، معبد ، محل عبادت)