غزال

این واژه از اساس پارسى و پهلوى ست و تازیان (اربان) آن را از واژه پهلوىِ کَژال Kajal برداشته معرب نموده و ساخته اند : الغزال .. از آنجا که غزال و آهو نمادى از زنان و دختران است .. تازیان(اربان) این واژه را بر وزن فعال تصور کرده و ریشه ٣حرفى غ.ز.ل را از
آن بیرون کشیده و ساخته اند: غَزَلَ یغزل (عشق بازى کردن با زنان) ، غازل ، مغزول مغازل مغزِل مغزِلة ، غزل (شعر عاشقانه) ، غزلیات ، غزول ، غوازل ، مغازلة ، إغزال ، مُغزِل ، إغتزال ، مغتزل ، تغازل ، تغزّل ، متغزّل ، متغازل ، مِغزال و ...!!!!!!!! همتاى دیگر پارسى
آن این است: آسیک Asik (کردى: کژال ، آهو ، گوزن) ، شوکا Shoka (پارسى: آهوى ایرانى ، کژال ایرانى) ، تیبا Tiba (پهلوى: آهو ، کژال- تازیان این واژه را برداشته معرب نموده و ظبی-الظبی میگویند!!!) آهو Ahu (پهلوى: آهوک)