پرسه

پرسه /parse/ ۱. ولگردی؛ دوره‌گردی. ۲. [قدیمی] گدایی؛ دریوزگی. ⟨ پرسه زدن: (مصدر لازم) ۱. [عامیانه] راه رفتن بی‌هدف؛ گردش کردن در کوچه و بازار. ۲. [قدیمی] راه رفتن و دریوزگی کردن. فرهنگ فارسی عمید. //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// خرقه از پیر فلک دارم و کشکول از ماه تا به دریوزه شبی پرسه به کوئی بزنیم. ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// شهریار. /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// همه پستی و دنائت همه نادانی و جهل همه تزویر و تقلب همه تقصیر و قصور روزها پرسه‌زنان در طلب روزی و شب دست بر گنجفه و گوش به تار و طنبور همه با اجنبیان یار و زکشور بیزار همه با سید ضیا جور و به ملت ناجور بجز از نفع ندارند ز هستی مقصود بجز از پول ندارند به گیتی منظور ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////// ملک الشعرا بهار مترادف و متضاد تفرج، راهپیمایی، سیر، گردش، گشت فعل بن گذشته: پرسه زد بن حال: پرسه زن