پرتاب

پرتاب /partāb/ معنی ۱. انداختن و پرت کردن چیزی از جایی به جای دیگر. ۲. [قدیمی] پرش. ۳. (اسم) [قدیمی] مسافتی که تیر از محل رها شدن تا افتادن بپیماید؛ پرتاب‌ تیر؛ تیر پرتاب: ◻︎ یکی کنده کرده به گرد اندرون / به پهنایْ پرتاب تیری فزون (فردوسی: ۵/۲۰۳). ⟨ پرتاب کردن: (مصدر متعدی) ۱. پرت کردن. ۲. دور افکندن؛ دور انداختن. فرهنگ فارسی عمید /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// ز پرتاب او ناوک افکند بال کمندی نه کانجا رساند دوال ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// نظامی گنجوی، خمسه فعل بن گذشته: پرتاب کرد بن حال: پرتاب کن دیکشنری انگلیسی ترکی عربی cast, ejection, fling, flip, pitch, peg, projection, shot, sling, throw