بور

بور. (ص. فا). رنگ پریده. رنگ باخته. آفتاب خورده و رنگ باخته. متمایل به سفیدی شده: زنهار تا چنان نکنی کآن سفیه گفت چون قیر بِه ْ سیاه گلیمی که گشت بور. ناصرخسرو. کی ببینی سرخ و سبز و بور را تا نبینی پیش از این سه نور را. مولوی. موی گردد پس از سیاهی بور نیست بعد از سفیدی الا گور. سعدی. .. پیر گشتی و مینگشتی سیر رنگ ریشت سیاه و بور و سپید گشت و رنگ دلت همان چون قیر میرزا حبیب خراسانی. - موی بور؛ برنگی روشن تر از خرمایی، نزدیک به سپیدی. انگلیسی: faded pale