چاشت

اول روز؛ ساعتی از آفتاب گذشته: ◻︎ از پس هر شامگهی چاشتی‌ست / آخر برداشت فروداشتی‌ست (نظامی۱: ۶۳)، ◻︎ ظلمتی را کآفتابش برنداشت / از دم ما گردد آن ظلمت چو چاشت (مولوی: ۱۱۳). ۲. غذایی که قبل از ظهر می‌خورند: ◻︎ صبح تو شام گشت و فلک بر تو چاشت خورد / تو غَمر وار در هوس شام و چاشتی(خاقانی: ۶۸۰). . صبح تو شام گشت و فلک بر تو چاشت خورد تو هم چنان در هوس شام و چاشتی. خاقانی شروانی.