بود

بود. (مص مرخم ، اِمص ) بودن .وجود. (فرهنگ فارسی معین ). هستی . (شرفنامه ٔ منیری ).موجود چنانچه معدوم ، نابود. (آنندراج ) :
چو اندیشه ٔبود گردد دراز
همی گشت باید سوی خاک باز.

فردوسی .

چون همی بود ما بفرساید
بودنی از چه می پدید آید.

ناصرخسرو.

جان و دل را ازمن آن جانان دلبر درربود
بودمن نابود کرد و یاد من نسیان گرفت .

سوزنی .

ازحادثات در صف آن صوفیان گریز
کز بود ۞ غمگنند و ز نابود شادمان .

خاقانی .

داریم درد فرقت یاران گمان مبر
کاندوه بود ۞ یا غم نابود می بریم .

خاقانی .

همه بود را هست او ناگزیر
ببود کس او نیست نسبت پذیر.

نظامی .

همه بودی از بود او هست تام
تمام اوست دیگر همه ناتمام .

نظامی .

گامی از بود خود فراتر شد
تا خداوندیش میسر شد.

نظامی (هفت پیکر ص 13).

- بود و نابود ؛ وجود و عدم . (ناظم الاطباء) :
مرد را فرد و ممتحن بگذاشت
بود و نابود او یکی پنداشت .

سنایی .

- || دارایی و تنگدستی و غنا. (ناظم الاطباء).
- || هر چیز موجود و حاضر. (ناظم الاطباء).
- || هر چیز آینده . (ناظم الاطباء).
- بود و نبود ؛ دارایی و ثروت و مال و آنچه میتواند وجود داشته باشد: بود و نبود او همین یک خانه بود.
- || وجود و عدم . (آنندراج ). هستی و نیستی : بود و نبودش یکسان است :
از سرگذشت و بود و نبود همه جهان
دیوان عنصریست ز محمود یادگار.

سوزنی .

مر پرتو را احاطه نتواند شمع
هر چند که باشدش از او بود و نبود.

علی اکبردهخدا.

|| هستی . مال . (فرهنگ فارسی معین ) :
باد ما و بود ما از داد تست
هستی ما جمله از ایجادتست .

مولوی .

به اندازه ٔ بودباید نمود
خجالت نبرد آنکه ننمود، بود.

سعدی .

|| پود. حراق . خف . بد. پد. پیفه .(یادداشت بخط مؤلف ). رجوع به پیفه شود.