غیاص
نویسه گردانی:
ḠYAṢ
غیاص . (ع مص ) در آب فروشدن . (منتهی الارب ). فرورفتن در آب . زیر آب رفتن . غوص . غیاصة. مَغاص . (از اقرب الموارد). رجوع به غوص و غیاصة شود.
واژه های همانند
۲۶۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۳ ثانیه
غیاث الدین . [ ثُدْدی ] (اِخ ) منصور. وی نواده ٔ میر غیاث الدین منصور دشتکی فارس است ، و از طرف مادر خواهرزاده ٔ علامی میرزامحمدزمان مشهدی اس...
غیاث الدین . [ ثُدْ دی ] (اِخ ) منصوربن امیرزاده بایقرابن عمر شیخ بهادربن امیر تیمور گورکان . متوفی به سال 849 هَ . ق . پدر سلطان حسین بایقر...
غیاث الدین . [ ثُدْ دی ] (اِخ ) منصوربن (میر) صدرالدین محمدبن غیاث الدین منصوربن صدرالدین محمدبن ابراهیم بن محمدبن اسحاق بن علی بن عربشاه ...
غیاث الدین . [ ثُدْ دی ] (اِخ ) (خواجه ...) منصور شبانکاره . برادر خواجه سیف الدین مظفر بود. مدتی در مرو وزارت ابوالمحسن میرزا را داشت ، پس از آ...
غیاث الدین . [ ثُدْ دی ] (اِخ ) (امیر...) منصور شول . حاکم شولستان در حدود سال 755 هَ . ق . وی پس از مدتی از امرا و ارکان دولت شاه محمود گردی...
غیاث الدین . [ ثُدْ دی ] (اِخ ) (خواجه ...) میکال . در اوایل زمان سلطان صاحبقران (امیر تیمور) جزء اکابر نواب دیوان بود. وی بخواجه قوام الدین ...
غیاث الدین . [ ثُدْ دی ] (اِخ ) (خواجه ...) نقاش . از ملازمان شاهرخ میرزا (خاقان سعید). وی جزء سفیرانی بود که در حدود سال 823 هَ . ق . از طرف ...
غیاث طغائی . [ث ِ طَ ] (اِخ ) (امیر...) از امرا و ملازمان جهانگیرمیرزا بود. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 227 شود.
غیاث قافیه . [ ث ِ ی َ ] (اِخ ) شاعر هرات بود. وجه تسمیه ٔ او به «قافیه » این بود که غزل یا قصیده ای را بدون توجه به قافیه میسرود و اگر شخ...
غیاث قاینی . [ ث ِ ی ِ ] (اِخ ) رجوع به غیاث الدین جمشید قاینی شود.