رخت
نویسه گردانی:
RḴT
رخت /raxt/ معنی ۱. هر چیز پوشیدنی؛ جامه؛ لباس. ۲. [قدیمی] اسباب خانه؛ باروبنه. ⟨ رخت از جهان بردن: [قدیمی، مجاز] مردن؛ درگذشتن. ⟨ رخت افکندن: [قدیمی، مجاز] باروبنه را فرود آوردن در جایی و مقیم شدن. ⟨ رخت بربستن (بستن): (مصدر لازم) [مجاز] ۱. لوازم سفر را گرد آوردن و بههم بستن؛ آمادۀ سفر شدن. ۲. سفر کردن. ۳. [قدیمی] مردن. ⟨ رخت برچیدن: (مصدر لازم) [قدیمی] ۱. باروبنه را جمع کردن و بستن. ۲. [مجاز] کوچ کردن. فرهنگ فارسی عمید ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// ||پوشیدنی . (فرهنگ سروری) (برهان) (لغت محلی شوشتر). هر چیز پوشیدنی. (ناظم الاطباء). لباس. (فرهنگ نظام) (آنندراج ) (انجمن آرا) (فرهنگ رازی ) ۞ . جامه و لباس و آنچه بدان جامه و کاغذ و غیره ساخته شود. (غیاث اللغات) ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// همان به که با این چنین بار سخت برون ناورم چون گل از گوشه رخت. ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// نظامی. //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// جسم رخت است جواهر عرض آن الوان ستر آن جمله محیط است و سجاف است مدار. ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// نظام قاری. ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// مترادف و متضاد ۱. پوشاک، جامه، لباس ۲. اثاث البیت، اثاثه، اسباب، اشیا، باروبنه، دارایی ۳. کالا، متاع فعل بن گذشته: رخت بر بست بن حال: رخت بر بند دیکشنری انگلیسی ترکی عربی apparel, clothes, clothing, costume, furnishings, garment, raiment, wash
واژه های همانند
۴۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۷ ثانیه
رخت . [ رَ ] (اِ) ۞ اسباب و متاع خانه . (آنندراج ) (انجمن آرا) (از لغت محلی شوشتر نسخه ٔخطی کتابخانه ٔ مؤلف ) (ناظم الاطباء) (از فرهنگ سرور...
رخت کن . [ رَ ک َ ] (نف مرکب ) کننده و بیرون آرنده ٔ جامه . که لباس خود را درمی آورد. درآرنده ٔجامه . بیرون کننده ٔ جامه از تن . آنکه جامه ٔ خود...
رخت کش . [رَ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) رخت کشنده . که رخت و اثاث بکشد. که اسباب و لباس بکشد. حامل رخت . || ستور بارکش . (ناظم الاطباء). نقلیه ...
هم رخت . [ هََ رَ ] (ص مرکب ) دو تن که جامه ٔ یکدیگر را پوشند، و به کنایت ، نزدیک و قرین : گاه با دیو داردت هم رخت گاه با شیر داردت همسر.مسع...
رخت مال . [ رَ ] (اِ مرکب ) نوردی که نساجان بدان پارچه را هموار کنند. (ناظم الاطباء).
رخت کوب . [ رَ ] (اِ مرکب ) چوب گازری . بیزر. (یادداشت مؤلف ). چوبی که گازر با آن لباسها را می کوبد و می شوید.
رخت گاه . [ رَ ] (اِ مرکب ) جای لباس و اثاث و اسباب . || جای هلاک . (ناظم الاطباء).
رخت دار. [ رَ ] (نف مرکب ) رخت دارنده . کسی که جامه های پوشیدنی سپرده به اوست . (ناظم الاطباء). منصبی در دوره ٔ قاجاریه . یکی از شغل های درب...
رخت سوز. [ رَ ] (نف مرکب ) رخت سوزنده . آنکه اثاث البیت خود را می سوزاند. (ناظم الاطباء). || آنچه رخت را بسوزاند. سوزنده ٔ جامه و مان : بدین...
رخت شور. [ رَ ] (نف مرکب ) ۞ لهجه ٔ عامیانه ٔ رخت شو و رختشوی . مرد و یا زنی که جامه می شوید. (ناظم الاطباء). جامه شوی . آنکه به مزد جامه ٔ ک...