۲۱۸ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۳ ثانیه
خاک مالی . (حامص مرکب ) عمل خاک مال کردن و خاک مال شدن .
خاک مقل . [ ک ِ م ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مُقل ِ مَکّی . رجوع به مقل مکی شود.
خاک مور. [ ک ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) قریة النمل ؛ مأوای موران و جای فراهم آمدن خاک آن .
خاک نرم . [ ک ِ ن َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) گرد که بباد رود. غار. دقعاء. بوغا.
خاک نشین . [ ن ِ ] (نف مرکب ) نشیننده بر خاک . مجازاً متواضع و منکسر و خاکسار و خلیق . (آنندراج ) : با خاک نشینان بنشین تا گویندهر چیز سبک تر است ...
خاک آمیز. (ن مف مرکب ) با خاک آمیخته . خاکی : و هنر آن بود که آن کوه پست بود و خاک آمیز و از هر جانبی بر شدن راه داشت . (تاریخ بیهقی ).
خاک اره . [ ک ِ / ک ْ اَ رْ رَ / رِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ریزه چوبهائی که پس ازاره کردن قطعه چوب بدست می آید. نُشارَه . (منتهی الارب ) ...
خاک بدر. [ ب ِ دَ ] (ص مرکب ) غمگین و دردمند. || مرده . || (اِ مرکب ) مصیبت . || فقر و تنگدستی . (ناظم الاطباء).
خاک برسر. [ ب َ س َ ] (ص مرکب ) کنایه از محتاج ، آواره ، آفت زده . (آنندراج ). ذلیل : پر از درد نزدیک قیصر شدندابا ناله و خاک برسر شدند. فردوسی ....
خاک برگ . [ ک ِ ب َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خاک که از برگهای پوسیده کنند کود و رشوه را.