جعن
نویسه گردانی:
JʽN
جعن . [ ج َ ] (ع اِ) درهم کشیدگی و فروهشتگی در پوست و جسم . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). از این ماده فعل بکار نمیرود.
واژه های همانند
۳۵۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۵۶ ثانیه
جان خراش . [ خ َ ] (نف مرکب ) خراشنده ٔ جان . آنچه جان را بیازارد. جان آزار.
جان خواه . [ خوا / خا ] (نف مرکب ) خواهنده ٔ جان . آنکه یا آنچه خواستار جان باشد. گیرنده ٔ جان : تیغ جانخواه تو عزرائیل را گوید بجنگ کای اخی ...
جان داده . [ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مرده . جان سپرده . کسی که جانش از تن بیرون رفته است : بیهشی خسته دید افتاده چون کسی زخم خورده جان داد...
جان داور. [ وَ ] (ص مرکب ) داور جان . دادرس جان . آنکه داد جان خواهد : گویمت کامروز جانم رفت دوشی بر زنی چون توئی جان داور جان حال جان چو...
جان پاک . [ ن ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) روح خالص و ناآلوده . روان که بکثافات مادی نیالوده باشد : چه بزرگ غبنی و عظیم عیبی باشد باقی ...
جان پذیر. [ جام ْ پ َ ] (نف مرکب ) پذیرنده ٔ جان . آنکه یا آنچه جان در آن جایگزین شود. تن . بدن : دگر باره پرسید هندوی پیرکه جان چیست در پ...
جان پرور. [ جام ْ پ َرْ وَ ] (نف مرکب ) پرورنده ٔ روان . (ناظم الاطباء). روح پرور. آنچه جان را پرورش دهد. آنکه یا آنچه باعث تیمار جان شود : تو...
جان پری . [ ن ِ پ َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از شراب . (بهار عجم ) (آنندراج ). و رجوع به جان پریان شود.
جان پناه . [ جام ْ پ َ ] (اِ مرکب ) پناه جان . محافظ جان . آنچه جان را نگاهدارد : گفت هین اکنون چه میخواهی بخواه گفت فرما باد را ای جان پناه ...
جان بوزه . [ زَ / زِ ] (اِ مرکب ) کن ّ. آن غار گونه است به کوهها و توچالها و جاهای سخت سرد که کاروانی بدانجای پناه برد. (تاج العروس از نصر)...