ثنا گوئی . [ ث َ ] (حامص مرکب ) مدح . ستایشگری .
چرب گوئی . [ چ َ ] (حامص مرکب ) چرب زبانی . چرب سخنی . چرب گفتاری . شیرین سخنی و خوش زبانی . فصاحت : همه چیزیت هست از خوبروئی ز شیرین شکری و چر...
چامه گوئی . [ م َ / م ِ ] (حامص مرکب ) چامه سرائی . سخن سرائی . شاعری . شعرگوئی . گفتن سخن منظوم و کلام موزون ومقفی . || سرایندگی . آوازه خوان...
حجت گوئی . [ ح ُج ْ ج َ ] (حامص مرکب ) حجت آوردن . لجاج : و از حجت گوئی و بهانه جوئی او آگاه نه . (سندبادنامه ص 289).
محال گوئی . [ م ُ ] (حامص مرکب ) محال گویی .
مدیح گوئی . [ م َ ] (حامص مرکب ) مدح . ثنا. عمل مدیح گوی .
مزاج گوئی . [ م ِ ] (حامص مرکب ) تملق . چاپلوسی . خوش آمدگوئی . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : اگر توقع آسایش از جهان داری مدار دست ز دست مزاج ...
مرثیت گوئی . [ م َ ی َ ](حامص مرکب ) عمل مرثیت گو. مرثیه گوئی . مرثیه سرائی .
مرثیه گوئی . [ م َ ی َ / ی ِ ](حامص مرکب ) عمل مرثیه گوی . رجوع به مرثیه گوی شود.
قانون گوئی . (حامص مرکب ) شغل و عمل شخص قانون گو. (ناظم الاطباء).