مجاز

مَجاز یا شیوه بیان مجازی عبارت است از به کارگیری واژه و سخن را در معنای دیگر و غیرواژگانی آن. در شیوه بیان مجازی بطور معمول بین معنای حقیقی و معنای مجازی کلمه یا کلام رابطه و پیوندی برقرار است، نیز قرینه ای به شکل لفظی یا معنوی به کاربرد مجازی کلمه و یا سخن اشاره دارد. به مجازهایی که در ذهن خواننده و یا شنونده تصویری خلق می کنند، صور خیال یا تصاویر شاعرانه و به بیانی که از این صور یا تصاویر بهره می برد، شیوه بیان تصویری گفته می شود. این گونه مجازها در زبان و ادبیات، بخصوص ادبیات غنایی، کاربرد فراوان دارد.

مجازها در زبان و ادبیات فارسی، معمولاً به غالب آرایه‌های ادبی زیر به کار گرفته می شوند:

تشبیه، استعاره، مجاز مرسل، کنایه