سواد. [ س َ ] (ع اِ) کالبد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). کالبد تن . (مهذب الاسماء) (السامی ). || کره ٔ زمین . زمین خاکی : سودای این س...
سواد. [ س َ ] (ع مص ) خوردن آب که بر روی آن سواد بود. (منتهی الارب ).
سواد. [ س ُ ] (ع اِ) بیماریی است مر انسان را. || بیماریی است که گوسفندان را عارض شود. || زردی رنگ . || سبزی ناخن و جز آن ....
سواد. [ س َ ] (ع اِ) آواز. (منتهی الارب ). بانگ . آواز. صدا. صوت . (ناظم الاطباء).
سواد. [ س َ ](اِخ ) نام دو موضع است : یکی در نزدیکی بلقاء بمناسبت سیاهی سنگهایش چنین نام را به وی داده اند و دیگری عبارت از روست...
دانش نوشتن و خواندن. دانش
بی سواد. [ س َ ] (ص مرکب ) (از: بی + سواد) آنکه خط خواندن نتواند. (ناظم الاطباء). که خواندن و نوشتن نداند. (یادداشت مؤلف ). ناخوانا...
سواد حبش . [ س َ دِ ح َ ب َ ] (اِ مرکب ) کنایه از زگال بسیار. (آنندراج ).
خط و سواد. [ خ َ ط طُ س َ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) نوشتن و خواندن . (یادداشت بخط مؤلف ).- خوش خط و سواد ؛ آنکه نوشتن و خواندن نیکو...
روشن سواد. [ رَ / رُو ش َ س َ ] (ص مرکب ) باوقوف و دانای در خواندن خط. (ناظم الاطباء). || صاحب آنندراج کلمه را بمعنی آنکه برخوان...
اهل سواد. [ اَ ل ِ س َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) روستائیها.بادیه نشینان . و رجوع به المعرب جوالیقی ص 335 شود.
سواد اعظم . [ س َ دِ اَ ظَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) هر شهر بزرگ عموماً و مکه ٔ معظمه خصوصاً. (برهان ) (آنندراج ) (فرهنگ رشیدی ). شهر بز...
سواد سپهر. [ س َ دِ س ِ پ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان پیروزه گون : چارشنبه که از شکوفه ٔ مهرگشت پیروزه گون سواد سپهر...
سواد کردن . [ س َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) نوشتن و از روی مکتوب و نوشته ٔ اصلی نوشتن .(ناظم الاطباء). نقل نوشتن از قباله و رقم و حکم و...
کوره سواد. [ رَ/ رِ س َ ] (اِ مرکب ) مایه ٔ اندکی از خواندن و نوشتن . خواندن و نوشتن کم بی علم و دانشی دیگر. خواندن و نوشتنی کم . ن...
نیمه سواد. [ م َ / م ِ س َ ] (اِ مرکب ) خواندن و نوشتن کم . کوره سواد. سواد کم . (یادداشت مؤلف ).
سواد داشتن . [ س َ ت َ ] (مص مرکب ) ملکه ٔ خواندن و نوشتن داشتن و با علم بودن . (ناظم الاطباء).
سواد زدودن . [ س َ زِ / زُ دو دَ ] (مص مرکب ) کنایه از دور کردن سیاهی . (آنندراج ) : بزدود سواد کفر ز ایام بر هند نشاند نور اسلام .شیخ ا...
بهشتی سواد. [ ب ِ هَِ س َ ] (اِ مرکب ) جایی که مانند بهشت باشد. (ناظم الاطباء). شهر آباد و معمور : عجب مانده شد زآن بهشتی سوادکه چ...
سواد روشن کردن . [ س َ رَ /رو ش َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) ملکه ٔ نوشت و خواند بهم رسانیدن . (غیاث ). مرادف سواد تند کردن . (آنندراج ). ملکه...